Metin Özdemir: SEMAH EYLEDİK

Selçik Köyü Semah Ekibi / Kayabelen Festivali

Nefesleri, buyrukları, duvazları analarımızın bacılarımızın sesinden, kulaklarımızda ince bir ses, güzel bir ezgi olarak dinlemiş yüreği bu ezgilerle dolu gençlerdik. Hepimiz inancından haberi olan, koskoca kökleriyle dimdik duran bir kültürün ortasında yetişen gençecik fidanlardık.

Bu köy delikanlıları ve genç kızları Selçik Köyünün geleneğini yaşatmak, sürdürmek için semaha, semah dönmeye gönül vererek bir araya geldiler. 2001 yılı başlarında Şubat ayında, konuşup sözleşerek köyde küçük bir evin salonunda toplanarak ilk çalışmalarına başladılar.

Bu gençler uzun soluklu bir yolculuk olması dileğiyle yola çıktıkları bu topluluğa "Selçik Köyü Semah Ekibi" adını koydular. Köylerini ve semahlarını yaşatmak çabasıyla.

Biz Selçikli gençler, kimimiz okuyor kimimiz çalışıyorduk. Hepimizin bir uğraşı bir amacı vardı. Ama her fırsatta toplanmayı ihmal etmiyor, semah çalışmaları yapıyor, deyişler, nefesler söylüyorduk. Konuşuyorduk, dinliyorduk, en önemlisi semah eyliyorduk Hak aşkına...

Semah ekibimiz, Selçik Köyü'nde gençlerin Alevi inancını yaşatmak adına yaptıkları ilk birliktelikti. Selçik köyü Semah Ekibinin kurulmasında büyük emeği olan Üryan Eroğlu'nun "Hak erenler erler bacı kalksın semah eylesin..." diye söyleyen güzel sesi ve bağlaması eşliğinde dara durup, bacı kardeş semah dönmeye başladık.

Sarı Dede türbesini mekan eylemiştik. Her toplanmamızda niyaz ederek, diz çökerek girdiğimiz kapıdan semah dönmenin, ibadet etmenin aşkıyla dolu olarak çıkıyorduk.

Semah çalışmalarımıza Sarı Dede türbemizde devam etmeye başladık. Akşamları türbede semah dönüyorduk. Bahar aylarında hafta sonları toplanıyor, Soğancı meydanında çalışmalarımızı yapıyor. semah dönüyorduk. Gelen baharla birlikte semahımızı doğayla buluşturuyorduk.

Ekibimizin kuruluşundan bugüne kadar olan bütün süreçte bizi her zaman mihman eden Eroğlu Ailesi olarak Muharrem ve Şeri Eroğlu hep bizim yanımızda oldu.

Önceleri biz semahlarımızı öğrenmek, yaşatmak için başladığımız bu yolda etkinliklere festivallere davet edilmeye başladık. Selçik Köyü Semah Ekibi olarak ilk defa yine 2001 yılının Mayıs ayında, Afyonkarahisar'ın Şuhut Kayabelen Kasabası'nda o yıl onuncusu düzenlenen, Hamza Şeyh Dedeyi Anma Hıdırellez ve Kültür Bahar Bayramı etkinliklerine katıldık. Bu bizim ilk heyecanımızdı ve köy gençlerinin oluşturduğu bir ekip binlerce kişinin karşısına çıkmıştı. Bizler içimizdeki aşkı dışımıza yansıtarak, yağan yağmurun eşliğinde semahımızı döndük. Mehmet Turan Dede'nin semah gülbengiyle semahımızı sonlandırdık. Kayabelen festivalinde yaşadığımız bu güzel heyecan ve o yolculuk hâla bütün arkadaşlarımızın belleklerindedir. Daha sonra arkamızdan gelen teşekkür belgesiyle de bizim bu mutluluğumuz ikiye katlanmıştı adeta.

Selçik Köyü Semah Ekibi / Tolga Çandar-Seza Kırgız Konseri

Biz yine semahlarımızı dönmeye devam ederken, bir derneğin davetlisi olarak Sandıklı Belediyesi salonunda Tolga Çandar ve Seza Kırgız'ın sahne aldığı konsere katıldık. Yine burada da kültürümüzü tanıtmayı çabaladık. Katıldığımız tüm etkinliklerin amacı her zaman kültürümüzü tanıtmak ve Alevi-Bektaşi kültürünün değerlerini göstermek, Selçik Köyü ve Sarı Dede adını duyurabilmekti.

Tabi ki her şey bu şekilde gitmeyecekti, hiç birimiz var olduğumuz yaşamdan soyut değildik. Kimimiz farklı şehirlere, farklı yerlere, farklı ülkelere savrulduk. Okumaya, çalışmaya dört bir yanda hayatımızı sürdürmeye devam ettik.

Ekip başımız Üryan Eroğlu'nu Avrupa yolcusu ederken herkes üzgün, herkes hüzünlüydü. Ekibin gençleri için bu bir hüzündü ama, biz onu mutlu bir yolculuğa uğurlamanın verdiği duyguyla yolumuza devam etmeye çalıştık, onunda hep bizimle olduğunu bilerek.

Selçik Köyü Semah Ekibi / Üryan Eroğlu Uğurlama

Yıl 2002'de bağlamayı Fatma Eroğlu eline aldı. Biz aynı azim ve heyecanla Sarı Dedenin yurdunda semah eylemeye, nefes söylemeye devam ettik...

Yine Kayabelen'de Hamza Şeyh Dede'yi Anma Etkinliklerinin on birincisine katıldık. Dedelerin söylediği gülbenklerde hep beraber dara durduk, hak aşkına niyaz ettik, semah döndük canlarla can cana, canların karşısında...

Ekibimizi ilk kurduğumuz dönemlerde çalışma yapacak bir yerimiz, cemevimiz yoktu. Bazen evlerde teraslarda dönüyorduk semahımızı. Yine hep sığındığımız yer Sarı Dede Sultan'ın mekanı oldu.

Bizim için bir sevdaydı Selçik Köyü, bir sevdaydı semahlar, bir sevdaydı hepsinden evvel Alevilik. Bu sevdamız hep devam edecek ve devam etmeliydi...

Uzunca bir yolculuktu Selçik Köyü Semah Ekibi, bu yolculukta bazen ayağı takılanlar oldu. El uzatıp kaldırmaya çalıştık. Bazen yolda kalanlar oldu fakat yolcu kalsa da yol kalmamalıydı...

Bu uzun yolculukta uzun sayılacak bir ara verildi, herkesin kendine göre sebepleri vardı. Yaklaşık beş yıllık bir zamandan sonra yine bir araya gelmeye çalıştık. Bu kez bağlamayı Mustafa Eroğlu aldı. Bizde beş altı yıl önce kurulan bir ekibin semahlarını, sözlerini, görüntülerini taramaya başladık. O günleri döndüğümüz semahları gözümüzün önüne getirdik. Yine Selçik Köyü'nde can canaydık. Bu kez ekibimizde kişiler, adlar farklı olsada yürekler yine aynıydı.

Şimdiye kadar hep başka yerlerde, başka etkinliklerde yer almıştık. Bu kez kendi toprağımızda Sarı Dede yurdunda semah dönecektik. Etkinliğimiz Sarı Dede'yi anma adınaydı ve köyün gençleri hem hizmet ederek, hemde semah dönerek hazırlandı bu güzel güne. 2007 yılının 5 Ağustosunda, yeni kurulan Selçik Köyü Sosyal Yardımlaşma ve Dayanışma Derneği'nin düzenlediği 1.Sarı Selçuk Dede Anma Etkinliğinde yıllar sonra semahımızı dönmenin mutluluğunu yaşadık.