ANTALYA ABDAL MUSA DERNEĞİ'NDEN PANEL VE MUHABBET

   Antalya Abdal Musa Kültür ve Tanıtma Derneği tarafından 29 Kasım 2014 Cumartesi akşamı Saat 19:30'da Antalya HBVAKV Cemevi'nde panel ve muhabbet düzenlendi.

   Serçeşme Dergisi Genel Yayın Yönetmeni Ahmet Koçak'ın konuşmacı olarak katıldığı panel, muhabbet ortamında sıcak ve samimi bir şekilde geçti. Antalya Abdal Musa Kültür ve Tanıtma Derneği Başkanı Gülçin Akça'nın moderatörlüğünde, Hacı Bektaş Veli Anadolu Kültür Vakfı Antalya Şube Başkanı Tufan Eroğlu'nun da katıldığı panelde, Abdal Musa Derneği zakirleri Süleyman Demir ve Sefa Küçük canlar deyişleri Ahmet Koçak ile birlikte seslendirdiler. Gahi saz, gahi sözle devam eden etkinliğe katılan canların sorularıyla renklendi.

   Antalya Abdal Musa Kültür ve Tanıtma Derneği Başkanı Gülçin Akça; canlarla bu tür etkinliklerde beraber olmaya devam edeceklerini dile getirdi. HBVAKV Antalya Şube Başkanı Tufan Eroğlu; Alevilerin sorunlarıyla ilgili konularda ve 12 Ekim Ankara mitingine yönelik değerlendirmelerde bulundu.

   Panelde Alevilerin örgütlü mücadelesi, inançsal değerler ve Alevilerin sorunlarına ilişkin güncel konularda bilgiler verildi. Başbakan'ın Hacıbektaş ve Dersim'de yaptığı konuşmaların eleştirilerinin yapıldığı panelde Serçeşme Dergisi Genel Yayın Yönetmeni Ahmet Koçak; "Dergah'ta Birlik" ve Hünkar Hacı Bektaş Veli Vakfı'nın çalışmaları hakkında bilgiler verdi.

   Antalya Abdal Musa Kültür ve Tanıtma Derneği Başkanı Gülçin Akça etkinliğe katılan canlara ve ev sahipliğinden dolayı Antalya Cemevi yöneticilerine teşekkür etti. 13 Aralık'ta Antalya Cemevi'nde Hüseyin Keskin Dede'nin yürüteceği ceme ve 27 Aralık'ta Gani Pekşen'in katılacağı programa canları davet etti. Serçeşme Dergisi Genel Yayın Yönetmeni Ahmet Koçak'ın kitaplarını imzalamasının ardından panel 23:00'da sona erdi.

Metin ÖZDEMİR

 

KEPEZ'DE AŞURE LOKMASI

   Alevi Kültür Dernekleri Antalya Kepez Şubesi'nin aşure etkinliği 16 Kasım 2014 Pazar günü Kepez İsmet İnönü Parkı'nda düzenlendi. Halk Derneği'nin de katkı sunduğu etkinliğe Belediye meclis üyeleri, Alevi kurumlarının başkan ve yöneticileri ile davetli canlar katıldı.

   Başlangıcında deyişlerin seslendirildiği etkinlikte açılış konuşmasını yapan Alevi Kültür Dernekleri Kepez Şube Başkanı Abidin Özkan aşure etkinliğine katılan ve derneklerine katkı sunan canlara teşekkür etti. Aşurelerini sadece canların kendi katkılarıyla kaynattıklarına dikkat çekti.

   Alevi Kültür Dernekleri Genel Başkan Yardımcısı Ali Aktaş ise yaptığı konuşmasında aşure gününün önemine ve Alevi toplumunun sorunlarına değindi.

   Antalya Alevi Gençlik Platformu Semah Ekibi'nin genç semahçılarının döndüğü semahlar aşk ile izlendi. Semahların ardından Hüseyin Gazi Metin Dede'nin aşure gülbengini çekmesiyle birlikte lokmalar canlara sunuldu.

   Aşure etkinliğinde "Cemevleri ibadet yerlerimizdir" pankartı ile cemevleri mücadelesinin önemine vurgu yapıldı. Alevi Kültür Dernekleri Kepez Şubesi olarak geleneksel hale getirdikleri aşure etkinliğini her yıl tekrarlayacaklarını dile getirdiler.

Metin ÖZDEMİR

KONYAALTI'NDA GELENEKSEL AŞURE GÜNÜ

   Antalya Konyaaltı Belediyesi ve Alevi Kültür Dernekleri Konyaaltı Şubesi tarafından birlikte düzenlenen 5. Geleneksel Aşure Etkinliği 16 Kasım 2014 Pazar günü Konyaaltı Kent Meydanı'nda gerçekleştirildi. 

   Konyaaltı Belediye Başkanı Muhittin Böcek ve Belediye Meclis Üyeleri ile birlikte, Alevi Kültür Dernekleri Konyaaltı Şubesi Başkanı Tahsin Akpınar ve dernek yöneticileri etkinliğe katılan canlara aşure dağıttılar. 

   Aşure günü etkinliğinde zakirler deyişlerini seslendirirken, Antalya Alevi Gençlik Platformu Semah Ekibi'de sahne aldı.

   Konyaaltı'nda beş yıldır geleneksel hale getirileren aşure lokmasına çok sayıda can katıldı. Konyaaltı Belediyesi ve Alevi Kültür Dernekleri Konyaaltı Şubesi yetkilileri etkinliğe katılan canlara teşekkürlerini sundular.

Metin ÖZDEMİR

TAHRİK EDEN ALEVİLER

   Alevilere yapılan saygısızlıklara her gün bir yenisi daha ekleniyor. Bu yüzden gün geçmeden bir tehdide, saldırıya ve işaretlemeye maruz kalmamız normal bir durummuş gibi algılanmaya devam ediyor. Nedense hep "suçlu" yine Alevi olan ve Aleviler oluyor. Saldıran, tehdit eden yada zarar veren başkası ne hikmetse "tahrik eden" Aleviler. Geçmişte bunun örneklerine çok sık rastlandığı gibi, Aleviler yine "ötekileri tahrik etmeye" devam ediyor.

   Bu günlerde Aleviler olarak yaşadığımız en güncel örnek; Erzurum'da bir Alevi derneği tarafından canların bir araya getirilerek cem yaptıkları sırada yaşanıyor. Erzurum Merkez'de cemevi olmadığı için, Erzurum Büyükşehir Belediyesi'nin bir spor salonu yer olarak seçilmiş. Ülkemizin bazı yerlerinde de olduğu gibi, Erzurum'da da bir araya gelip cem yapacak yerleri olmayan Aleviler, mecburen belediyeye ait bir hizmet binasında cemlerini yapmak mecburiyetinde kalıyorlar. Fakat olaylar tabiki bu kadarla da kalmıyor...

   Cem birlenen salonda, gönülleri birleyen ve merkezine insanı koyan bir inancın sahipleri yoktur sadece. Belediyenin bir binası olması itibariyle salonda belediye personeli de bulunuyor. Yüzlerce yıldır gerek siyasi erklerin, gerekse toplumun kötü niyetli kesimleri tarafından atılan iftiralardan beslenen kişiler yine geçmişte olduğu gibi zihnindeki düşünceleri dışa vururlar. Cem sırasında çerağlar uyarılırken, salonun ışıklarını kapatmak Alevilere yapılan iftiraların ve halen yapılmak istenen karalamaların asırlardır son bulmadığının, bizim için çok fazla bir şeyin değişmediğinin bir göstergesidir.

   Bu yaşanan olay, Erzurum'da değilde, ülkenin başka bir yerinde de yaşanabilir. Çünkü bu zihniyetin memleketi, mekanı, zamanı yok. Çünkü bunların beslendikleri noktalar belli. Bu olayın spor salonunda gerçekleşmesi de önemli değil. Başka bir mekanda da bu saygısızlık yapılabilirdi. Bizler, bizden başkasına ve bizi bilmeyenlere, bu inancı, bu öğretiyi anlamayanlara muhtaç kaldıkça, muhtaç bırakıldıkça buna benzer olumsuzlukları her zaman, her yerde yaşarız.

   Yüzyıllardır bize attıkları "mum söndü" iftirasını burada onlara anlatmaya çalışmayacağız tabi. Çünkü herkes baktığı yerden görür. Zihinlerindeki karanlık düşüncelerini asla bize kabul ettiremeyecekleri için hep karalama ve iftira atmaya devam edecekler. Onlar bizim için "o kapının itleridir" Ama Pir Sultan'ın dediği gibi "bizim derdimiz kapı itleriyle değil, o kapının kendisiyledir.

   Aleviler daha henüz terk-i diyar edip köylerinden, yurtlarından kentlere göç eylemeden önce, cemlerini gizli yapıyordu. Nüfusunun tamamı Alevi olan köylerde bile hem devlet-asker korkusundan, hemde çevrenin baskısından çekinerek cemevlerini kapalı tutuyorlardı. Kapılara, pencerelere kilimler örterek dışarı ışık sızdırmadan, ibadetlerini gizlenerek yapıyorlardı. Bugünde biz korkularımızı yenmeye çalıştıkça başkaları bizim ışığımızı söndürmek istiyor. Ama bu inancın sahipleri buna izin vermeyecekler. Bunu başaramayacaklar.

   Köylerde, cemdeki "gözcü postu" gibi, köyün büyüklüğüne ve çevrenin durumuna bağlı olarak değişecek sayıda canı "pervane" olarak görevlendirirler. Bu canlarımız dışarıya karşı cem kardeşlerinin güvenliğini sağlar. Günümüzde bu "pervane postu" halen sürdürülmektedir. Şehirlerde de illaki bunu mu yapmak gerekir? Geldiğimiz noktada bir ibadethanenin yada ibadet edilen yerin güvenliğini sağlamaya çalışmak kadar utanç verici bir durum var mıdır? Devletin resmi olarak tanımadığı ve resmi bir statüsünün olmadığı cemevlerimizin kapısına gelseler kime ne diyebileceğiz. Çünkü yine bizden başka karşı koyacak kimsemiz yok. Ne devlet tarafından eşit yurttaşlık hakkımız tanınıyor, nede toplumun bir kısmı tarafından saygı görüyoruz. Cemevleri bir ibadethane değilde tekke-zaviye olarak kabul ettirilmek isteniyor.

   Erzurum'da yaşanılan bir olaydan yola çıkarak, bu basite alınacak münferit bir olay değildir aslında. Alevilerin eşit yurttaşlık hakkı olan cemevlerimiz tanınarak, Alevilere de eşit mesafede yaklaşılmadıkça bu sorunların ardı arkası kesilmeyecektir. Aleviler özellikle bazı kentlerde halen cemevi sorunu yaşıyor. Cemevlerinin yeterli sayıda olmaması bu sorunların asıl sebebidir. Bu yüzdendir ki olanlara da sahip çıkalım. Ayakta tutalım ki ayakta duralım. Zalime minnet etmeyelim. Mevcut olan cemevleri içerisinde birlik olmamız şart. Ayrışmadan, eşit yurttaşlık mücadelemizi birlikte sürdürelim. Sen, ben demeyi bırakıp biz demeliyiz. Çünkü Yezidin taşı hepimizi yaralar.

Metin ÖZDEMİR

SARI DEDE SULTAN

   Anadolu'da Alevi inancının filizlenmesi, Kızılbaşlık öğretisinin yayılmasında payı bulunan Sarı Dede Sultan, Batı Anadolu'yu mekan tutmuş Alevi pirlerimizdendir. Şimdiki coğrafyada Afyonkarahisar'ın Sandıklı Selçik Köyü'nde türbesi bulunan Sarı Dede, yöredeki diğer Alevi erenleri gibi bölgeyi irşad etmiştir. Tapduk Emre, Yunus Emre, Koçgazi Baba, Yusuf Dede ve Gelincik Ana'larla birlikte insanlığa rehber olmuş, kadim Alevi-Bektaşi-Kızılbaş inancının temsilcilerindendir.

   Hünkâr Hacı Bektaş Veli'nin dünyaya yaydığı ışığın bir parçası olan Sarı Dede Sultan, aynı inancı bulunduğu yerdeki insanlara ulaştırarak yayılmasında katkı sağlamıştır. Sarı Dede Sultan, canların dilinde "Sarı Dede" olarak yer etmiştir. Sarı Selçuk Dede adıyla da anılmaktadır. Selçik köyünün kuruluşunu sağladığı ve burada dergâhını kurduğu bilinmektedir.

   Yaşamı hakkında kesin bilgilerin bulunmadığı Sarı Dede'nin canların gönüllerinde yer etmişliği günümüzde de sürmektedir. Yüzyıllardan bu yana sürüp gelen inanç, Sarı Dede Sultan'ın mekanı olan Selçik köyünde yer bulmuştur. Geçmişten bugüne gözle görülür bir eser kalmamışsa da, burada canlarımız gönül birliğiyle Sarı Dede'nin makamını oluşturarak dergâhı canlandırmışlardır. Yakın dönemde de türbenin yanına cemevi-aşevi yapılarak dergâhın işlevi sürdürülmektedir.

   Halk kültüründe sıkça rastladığımız yaşlılardan derlenen söylencelerle anılan Sarı Dede Sultan hakkında bu rivayetlerden fikir sahibi oluyoruz. Sarı Dede, Yunus Emre, Koçgazi Baba, Yusuf Dede gibi yörede yaşamını sürdürmüş olan erenlerle muhabbette bulunurlarmış. Her defasında farklı bir yerde toplanıp, hak muhabbeti ederler. Yine erenlerin toplandığı bir meclisten sonra içlerinde bulunan bir kişi sırlarını farş eder. O zatın sırlarını açığa çıkardığını anladıklarında aralarından uzaklaştırırlar. Alevi-Bektaşi felsefesinin esaslarından olan "Gördüğünü ört, görmediğini söyleme..." deyişi burada yine dile getirilerek, "sır içinde sır" olan öğreti sürdürülür.

   Sarı Dede Sultan, bir inanç önderi olmakla birlikte, aynı zamanda halkın sorunlarıyla da ilgilenerek her alanda topluma önderlik etmiştir. Bir erenler meclisinde "üç can, bir cem" yine muhabbette iken, Sarı Dede muhabbete katılmakta gecikir. Geldiğinde, "Erenler, biz bugün senin mihmanındık. Neden geciktin?" derler. Özür beyan eden Sarı Dede, "Kuzeyden yöremize hayvan hastalığı geliyordu. Onu uzaklaştırdım, geldim." diyerek geç kalma nedenini söyleyerek muhabbete katılır. Bu erenler meclisi, muhabbet erkânları sürekli olarak tekrarlanırmış. Bugün bunun örnekleri cemlerimizde devam ettirilmeye çalışılmaktadır.

   Sarı Dede, halkın içinde dilden dile dolanır. Selçuklu'nun zulmüne başkaldıran bir "Sarı Selçuk" olur. Yerinden yurdundan edilmiş, gelip Selçik'e dergâhını kuran bir "Karamanoğlu" olur. Tapduk'un dergâhında çile dolduran Yunus ile yarenlik eden bir derviş olur. Her muhabbette anılır. Her mecliste dilden de gönülden de düşürülmez.

   Dergâhlarımız gelen mihmanların hem kalplerini, hemde bedenlerini doyurdukları yerlerdir. Ziyarete gelen canlar burada lokmalarından nasiplerini alırlar. Hemde kalplerini ve zihinlerini aşkla doyururlar. Sarı Dede Sultan'ın dergâhı da geçmişte bu işlevini yerine getirir. Sarı Dede'ye gelen canlar niyazlarını eder, dilekte bulunur, kurbanlarını keserler. Çerağlar yakılarak, aşevinde lokmaları pişirilir. Cemevinde Hak-Muhammet-Ali'nin ışığı yanar. Cemler yürütülür, demler sürülür...

   Alevi-Bektaşi öğretisindeki batıni inancın sürdürüldüğü bu dergâhın günümüzdeki işlevi de buradaki inancın yaşamasını sağladığıdır. Bugün Sandıklı çevresinde bir tek Alevi yerleşim yeri kalsada, halen cemlerin yürütülerek, hizmet görmek için dedelerin, pirlerin geliyor olması Sarı Dede Sultan dergâhının bu civardaki, inancı ve öğretiyi canların yüreklerinde sıcak tutuyor olmasındandır. Bu sayede Aleviliğe bağlılık korunarak, dergâhın etrafında birlik sağlanarak, canlılık sağlanmaktadır.

   Geçmişten bugüne taşınan kültürün aynı canlılığı koruyabilmesi için hem inancımıza hemde dergâhlarımıza sahip çıkmalıyız. Bizler Sarı Dede Sultan'ın etrafından kopmadığımız müddetçe, inancımızdan, kültürümüzden de uzaklaşmayız. Ne zaman ki dergâhlarımızı unutur, inancımızdan uzaklaşırsak işte o zaman kendimizden de uzaklaşırız. Sarı Dede Sultan ve onun dergâhı da diğer Alevi uluları gibi, çeşitli yerlere dağılmış birbirinden uzakta olan canlarımızı bir arada tutan ortak değerimizdir.

   Erenlerin himmetiyle. Aşkı muhabbetlerimle...

Metin ÖZDEMİR

 

CAN LOKMASI

   Antalya'daki Alevi kurumları tarafından Muharrem ayında oniki gün boyunca tutulan oruçlar, canlarla birlikte açıldı. Antalya Alevi Bileşenleri'ni oluşturan kurumlardan Hacıbektaş Veli Anadolu Kültür Vakfı ve Alevi Kültür Dernekleri Şubeleri, Antalya Cemevi'nde; Antalya Abdal Musa Kültür ve Tanıtma Derneği, Şah-ı Merdan Alevi Bektaşi Eğitim ve Kültür Derneği, Karatepe Mahallesi Kültür Dayanışma Yaşatma ve Yardımlaşma Derneği (KAR-DER) ve Pir Sultan Abdal Kültür Derneği Altınova Şubesi aynı zamanda cemevleri olan dernek binalarında oruç açma ve matem erkânlarını yerine getirdiler.

   Dernek başkanlarının ve yöneticilerinin her kurumun düzenlediği lokma paylaşımına katıldığı Antalya'da matem günleri birlik ve beraberlik içerisinde geçti. Muratpaşa Belediye Başkanı Ümit Uysal'ın da her gün farklı bir kurumun lokmasına katıldığı oniki gün boyunca lokmalar canlarla paylaşıldı. Matem günleri süresince Kerbela'da katledilen Şah Hüseyin ve yoldaşlarının yas-ı matemleri tutuldu.

   Antalya'daki Alevi kurumları aşurelerini kaynatarak yine lokmalarını birlikte paylaşarak, hizmetlerine devam edecekler.

Metin ÖZDEMİR

DİRLİĞİ OLMAYANIN BİRLİĞİ OLMAZ

   Isparta-Senirkent Uluğbey'deki Veli Baba Sultan Ocağı'ndan ve Hünkar Hacı Bektaş Veli Dergahı'na bağlı dedelerimizden Hüseyin Keskin ile Aleviliği ve Alevileri ilgilendiren güncel konuları konuştuk.

   Ocaklar ve dergahlarla ilgili görüşleriniz nelerdir?

   Anadolu'da çeşitli ocaklar var. Ocaklardan ziyade birde dergâhlar vardır. Esas olarak ocak farklıdır, dergâh farklıdır. Dergâh; okuldur, üniversitedir. Ocaklar ise daha çok bir aileye mahsus olan yerlerdir. Fakat dergahlar öyle değildir. Örneğin; Hacı Bektaş Veli, Seyyit Gazi, Sücaattin Veli, Abdal Musa Sultan ve Veli Baba Sultan dergahları gibi. Bunlar ocaklardan biraz daha farklı olarak derviş yetiştiren ve ilim yuvası olan yerlerdir. Ama günümüzde artık öyle bir hale geldi ki, sanki oraları ilim yuvasından çıkarıp, sanki asimilasyonun merkezi haline getirdiler.

   Bağlı olduğunuz Veli Baba Sultan Dergâhı hakkında bilgi verebilir misiniz?

   Veli Baba Sultan, Anadolu evliyalarının içinde büyük makama sahip olan evliyalardan bir tanesidir. Kimin makamının yüksek veya düşük olduğu, evliyaları kıyaslamak bizlere düşmez ama Veli Baba Sultan, Anadolu evliyaları arasında üst makamlarda olan bir zat. Bu dergah yüzyıllardır 1500'lü yıllardan bugüne gelene kadar, beşyüz elli senedir yürüyen bir dergâh. Bütün dergâhların kapandığı halde Veli Baba Sultan Dergâhı'nın kapanmadığını biliyoruz. Ama bazı dergâhlarımız ne yazık ki kapatılmıştır. Anadolu'daki diğer dergâhlarda olduğu gibi, Veli Baba Sultan Dergâhı'da yolumuza erkânımıza hizmet eden ulu dergâhlardan bir tanesidir. Bizlerde onların hizmetçisi olarak çeşitli yerlerde, gerek yurt içinde, gerek yurt dışında hizmetleri görmeye çalışıyoruz.

   Veli Baba Sultan adına 1968'den beri "Veli Baba Sultan'ı Anma ve Pilav Festivali" yapıyoruz. Ama gerek siyasi, gerek sosyolojik nedenlerle bir türlü adımızı dışarıya pek fazla duyuramadık. Duyuramamızın nedenlerinin bir kısmı siyasi, bir kısmı da ekonomik gücün olmadığındandır.

   Dergâhların dedelere yüklediği misyon nedir?

   Dergâhlarda dedeler, yetişen dervişler, ışık saçan kişiler elbette çoktur. Çünkü dergâhlarda yetişen kişiler Anadolu'nun çeşitli yerlerine ışık götürmüşlerdir. Anadolu'nun çeşitli yerlerinde talip üzerine gitmişlerdir. Bizde bugün bunu yerine getirmeye çalışıyoruz. Önemli olan dergâhta yetişen kişinin, araştırmasıdır, kendini yetiştirmesidir. 

   Dergâhlar ve bu dergâhların talipleri asimilasyondan nasıl etkilenmiştir?
   
   Aleviliğin özünde dergâhlardan, ocaklardan ziyade dergâhın ve ocağın nasıl yaşadığına, günümüze kadar nasıl geldiğine bakarsak, 1800'lerde başlayan asimilasyon süreci günümüze kadar devam etmiştir. Veli Baba Sultan Dergâhı'da sıkıntılar içinde bugünlere gelmiş. Türbelerin yanına camilerin yapılması, asimilasyonun birinci etkenlerindendir. Anadolu'da büyük dergâhlar asimilasyonun hedefi haline gelmişlerdir.

   Yurt dışına göç olaylarında köyden çıkan kişiler biraz daha asimilasyona yatkın olmuşlar. Küçük yaşta köyden çıkan kişi bilmemiş, bilememiştir. Yolunu erkânını görmediği için bilememişlerdir.

   Aleviliğin sürdürülmesi noktasında ne söyleyebilirsiniz?

   Yaşarsan Alevi'sindir. Yaşamazsan Alevi değilsindir. Alevilik bir yaşamdır. Alevilik yaşayabilmektir. O yolda yürüyebilmektir. Yol yürünürse yol olur. Yürünmezse o yolda ayak izi bulunmaz. Dolayısıyla Alevilik'te yaşanırsa vardır. Yaşanmazsa yoktur. Ama bu kadar baskıya, zulme rağmen bugüne kadar gelmiştir.

   Günümüz koşullarına geldiğimizde, günümüzde hangi problemlerle karşılaşıyoruz. Günümüzde ne sıkıntılar var. Neler yaşıyoruz? Günümüzdeki siyasi, sosyal ve ekonomik koşullarda Alevileri neler bekliyor?

   Bir söz vardır: Dirlik birlik. Dirliği olmayanın birliği olmaz. Bizler günümüzde öyle bir hale geldik ki, bizim bölünmek gibi, bizim artık birbirimize kırılmak gibi bir lüksümüz yok. Günümüz birlik ve beraberlik günüdür.Günümüz el ele tutuşmamızın günüdür. Günümüzde gerçekten karşımızda hiç görünmeyen ama sezdiğimiz, sezinlediğimiz bir düşünce var, bir felsefe var, bir yaşam biçimi var. Birde düşman var. Bu kelimeyi söylemek istemiyorum ama gerçekten bir düşman var. Ve bu düşman karşısında tutunabilmenin tek yolu birlik olmaktır.

   Bugün günümüzde bir IŞİD terörü var. IŞİD belki bugün Suriye'de, Irak'ta görünüyor ama. Öyle sanıyorum ki, Anadolu'nun çeşitli illerinde IŞİD'in örgütlenmesi ve aynı zamanda o örgütlerin gizli çalışmaları mutlaka var. Çünkü bu birde her kurumun içinde olan birşey. Bu örgütün en büyük hedefi Alevi toplumu. Çünkü Alevi toplumu hoşgörüyü sindirmiş, hoşgörüyü kendine destur edinmiş bir inanç. Biz toplum olarak incitmek istemiyoruz. İncitmiyoruz. Ama karşımızdakinin bize acımak gibi, bizi incitmemek gibi bir duygusu yok. Bu nedenle birlik beraberlik olmak kaydıyla yürüyüşler düzenliyoruz. Sesimizi duyurmaya çalışıyoruz. Biz birlik olalım, bağıralım ama birileri bizim sesimizi duyarsa, bizde Anadolu'yu yaklaşan bu büyük olaylardan, büyük bir sorumluluktan kurtarmış oluruz. Bu bizim sesimiz. Bu bizim ayak seslerimiz. Artık Anadolu'da Alevi vardır. Anadolu'da Alevilik vardır. Anadolu'da bu Alevilik yaşanıyor. Bunu da herkes biliyor. Bunu herkes kabul etmek zorundadır. Çünkü ben varsam, yaşıyorsam demek ki varım. Bu nedenle diğer inançlara nasıl saygı gösteriyorsak, bazı kişilerinde bizlere saygı göstermesini elbette bekliyoruz. Artık günümüzde bu devlette, hükümette bunu bilmek zorundadır.

   Bizim cemevlerimiz birinci derecede ibadet yerlerimizdir. Bizim toplanma yerimizdir. Dolayısıyla bizler her türlü sorunumuzu cemevlerinde çözeceğiz. Günümüzün en büyük handikapı, bizim en büyük amacımız, en büyük gayemiz şu olmalı. Birlik olmalıyız. Çünkü; gün birlik günü, gün dostluk günü, gün el ele olma günü. Gün kavga günü değil. Biz bir olduğumuz sürece karşımızdaki kişilerin bizlere bu kadar rahatlıkla sokulabileceklerini pek düşünmüyorum.

   Eğitimde hak ihlalleri, zorunlu din dersleri, okulların imam-hatipleştirilmesi, öğrencilerin zorla imam-hatip okullarına kayıt ettirilmesi başta olmak üzere, Milli Eğitim'le ilgili sorunlar ve yaşanan sıkıntılarla ilgili görüşleriniz nelerdir?

   Milli eğitim diyoruz ama, ilk başta eğitim sistemimiz milli değil, şu anda Milli Eğitim bir şeriat kurumununun elindedir. O bakanlık orada milli olarak değil, şeriatın bir hükmü olarak var. Dolayısıyla o bakanlığın Alevi toplumuna vereceği hiçbir şey yok. Neden yok? Bugün bir Alevi çocuğunun, canlı Kuran dediğimiz dedesinden, babasından, ozanından dinledikleriyle, bugün okuldaki din dersinde anlatılanları kıyasladığımızda, bugün başka boyutlara geçtiği zaman şeriatın acımasız hükümleriyle ve bağnazlıkla yapılan eğitimle, benim Alevi çocuğuma o hoşgörüye sığmayan, bağnazlıklarla benim çocuğumun alacağı eğitim yok. Kaybedebileceğimiz çok şeyler var. Zaten hükümetlerde, bunları özellikle devleti şeriatlaştırmak için bu kanunları hükümleri getirmişler. O nedenle bizim o kanunlara güler yüzle bakmamız mümkün değil. Yaptığımız protestoların amacıda budur. Nedir din okulları? Din, Hak'la benim aramda olan bir şeyse eğer, bırak ben Hak'la hakkımı kendim savunayım. Bir başkasının bunu monte etmesiyle olmaz. Kişi eğer Allah'ını biliyorsa, yolunu yordamını biliyorsa, senin bana illaki bunu zorunlu böyle okuyacaksın deme hakkına sahip değilsin. Bu Emevi baskısıdır. Emevi zulmünün bir benzeridir, bir göstergesidir. Çünkü Hristiyan'da var. Alevi'de var. Her türlü inançtan olan kişiler var. İnanmayanda var. Onlar İslam'ı öğrenmek zorunda değil ki. Ben dinimi okulda öğrenmeyeceğim. Dini ben içinde yaşayarak öğreneceğim. Ailem öğretecek bana bunları. Okulda sen veriyorsan ver. İster alsın, ister almasın. Sen benim herşeyime kadar karışıyorsan, bütün yaşantıma kadar müdehale ediyorsan o zaman orada demokrasiden söz edemezsin. Bunun adı demokrasi değil, başka bir şeydir. Bunun adı resmen zorbalıktır. Günümüzde 4+4+4 ve zorunlu din dersleri ile ilgili cumhurbaşkanı düzeyindeki bir kişi "Kimse Fizik dersinin zorunlu olduğunu tartışmaz" diyor. Böyle bir bağnaz düşünce olur mu? Üst düzey idareci olan bir kişi kalkıp, din dersini bilimle kıyaslayabilir mi?  Malesef o boyuta geldik.

   Ortadoğu'da bugün yaşananlarla ve bize yansımalarıyla ilgili neler söylersiniz?

   Şöyle bir söz var. "İslam alemi, son ehlibeyte kadar, bütün ehlibeyti katlettikten sonra, Allah İslam'ı terketti. Bu ne ne demektir. İslam, şeytanın eline geçmiştir. Şeytan neyi sever, azabı sever. Dünya coğrafyasına baktığımız zaman, müslüman ülkeleri dışında rahatsız olan yok. Müslüman ülkeler kaynıyor. Çünkü şeytan azabı sever, zulmü sever. Malesef bugün günümüzde gerçekten dünyayı şeytan yönetiyor. İşte budur Allah'ın İslam'ı terketmesi sözündeki anlam. Yani Allah'ın o güzel inancını, o güzel duyguları yok ettiler. Emevi zulmüyle yok ettiler. Şeriat dedikleri, o Emevi baskısıyla, şeytani düşüncelerle yeni bir sistem getirdiler. Şimdi o sistemi uyguladıkları ve yönettikleri ülkelerde elbette ne azap bitiyor, ne ölüm bitiyor. Hiç bir şey bitmiyor. Bitmeyecekte yani.

   Bu yüzden gün birlik günüdür. Birlik olmak zorundayız. Birlik, beraberlik günüdür. Günümüz o gündür. Bugün ölenlerde bizim kişilerimizdir, bizim canlarımızdır. Bugün biz hiçbir zaman ırk ayrımı yapmadık. Türküyle, Kürdüyle, Lazıyla, Çerkeziyle, hepsiyle biz kardeşiz. Biz önce Aleviyiz. Bugün her toplumda Alevi vardır. Alevilik, hiçbir zaman ırkın altına düşmemelidir. Alevilik evrenseldir. Evrensel boyutta olan bir inanç biçimi, bir yol kalkıp ta bir ırkın altına giremez. Biz önce Aleviyiz. Ondan sonra ırkın neyse sen o'sun.  Dünyadaki bütün ırkların hangisi olursa olsun. Hepsiyle bir olmamız, beraber olmamız, birlik dirlik içinde olmamız şart. Diğer türlü kurtuluşumuz zor.

   Sizce örgütlü yapıya, Alevi kurumlarına düşen görevler ve önerileriniz nelerdir?

   En küçük birimden, en küçük birim derken; bir cemevindeki dededen başladığımız zaman oda örgütlü yapının bir parçasıdır. Tepeye kadar tüm Alevi örgütlerinin biraz daha faal çalışması lazım ki, artık sesimizi biz tek başımıza duyuramazsak tavanda bir olan, bugün Hacı Bektaş Vakfı gibi, Alevi Bektaşi Federasyonu'na bağlı kurumlar gibi örgütlerin bir araya gelip birlik içerisinde olup, her kafadan bir ses çıkmaktansa bir kişiden, bir kafadan sesimizi daha yükseklere duyurmalıyız. Bu konuda Avrupa'daki Alevi kurumlarının da büyük fonksiyonu var. Avrupa, bu örgütsel yaşam konusunda Anadolu'dan bir adım daha önde. Onların örgütsel yaşamlarından kaynaklanan güvence ile Anadolu'daki birlik, biraz daha kendini derledi topladı. O nedenle de Avrupa'daki o federasyonlara teşekkür ediyoruz. Hakikaten bize büyük bir yol gösterdiler. Anadolu'da çeşitli Alevi dernekleri ve vakıflar kuruldu. Canlılık için biraz daha ne yapmaları lazım? Çok çalışmamız lazım. Alevi toplumunun da bu federasyonlara, bu örgütlülüğe, bu derneklere sahip çıkması lazım. Gerek maddi manevi, gerek sosyal ve siyasi destek lazım. Yoksa maddi gelir olmayanın gücü olmaz. Mutlaka maddi yönden güçlü olmamız lazım. Dernekler, vakıflar güçlü olursa elbette toplum güçlü olur. Biz elimizden geldiğince bir şey yapmıyorsak ve daha adımız Alevi olur ama hiçbir şeye karışmıyoruz. Bana dokunmayan yılan bin yıl yaşasın dersek. O yılan gelir bir gün bizi de sokar. O nedenle bize dokunur yani. Onun için bu örgütlere bizim sahip çıkmamız lazım. Onlarında daha çok çalışıp, bu sayede daha çok yerlere ulaşması lazım. Makamlarda oturarak değil, çıkıp Anadolu'yu adım adım gezmek zorundalar. Her cemevine gidip, her dedeyle konuşarak onların bilgilerini almadırlar. Bu arada biz dedelere de büyük görevler düşüyor. Bütün cemlerde ve muhabbetlerinde bu kurumlarla ilgili konuşmalar yapıp onlara halkı taşımak, onlarla tanışmasını sağlayarak örgütsel yapıya daha örgütlü canlar yetiştirmek aralarında köprü olmak gibi görevleri var. Dedelerin bu görevleri çok iyi yapması gerekir ki, artık örgütsel yapının daha güçlü olması lazım.

   Kökleriniz Isparta Senirkent Uluğbey'de Veli Baba Sultan ocağında ve Serçeşmemiz Hacı Bektaş Veli Dergâhı'na bağlı olarak cemler yürüterek, dergâha hizmet ediyorsunuz. Vaktiniz canlara hizmetle geçiyor. Biraz bu konular hakkında bilgi verebilir misiniz?

   Kendi ocağımızdaki, kendi dergâhımızdaki taliplerimizin hizmetleri var. Bizim Anadolu'da bazı yörelerde olmayan bir özgümüz var. Aksatmadan yerine getirdiğimiz, Alevilikteki ikrar ve görgü cemlerini bütün canlar mutlaka yerine getirir, yıllık kurbanlarını keserek görgüden geçerler. Cenaze erkânlarımzı aslına uygun olarak yapıyoruz. Cuma akşamı dediğimiz Perşembe muhabbetlerini ve cemlerini kesinlikle kaçırmıyoruz. Yani işimiz gerçekten ağır. Bunun yanında gerek dergâhta olsun, gerekse değişik yörelerdeki taliplerimizin ve yurt dışındaki canların hizmetleri oluyor. Yurt dışında da Muharrem ve Hızır ayları dolu geçiyor. O insanların, o güzel canların yüzündeki o tatlı tebessümü, o mutluluğu gördüğümüz zaman inanın bu bize yetiyor. Saatlerce muhabbet ediyoruz, saatlerce oturuyoruz. Ama o güzelliği, yüzlerinde yansıttıkları mutluluğu gördüğümüz anda o yorgunluk geçip gidiyor. Hizmetlerimiz gerçekten yoğun ama bizler yorulmayacağız. Canların gönlündeki aşkı gördüğümüz zaman saatlerce muhabbet etsek insan yine yorulmuyor. Yeter ki o aşk olsun. Biz hizmete devam edeceğiz. Yolumuza devam edeceğiz. Hünkâr'la olan bağımızı elbette dahada güçlendireceğiz. Çünkü dede bir köprüdür, bir elçidir. Bütün canları uyaracak. Peygamberin dediği gibi; kalkıp uyaracak. Bizlerinde görevi toplumu uyarmak. İmam Ali'nin sözünde olduğu gibi; "İmamlık öyle bir hekimliktir ki, gittiği yerler ışık ve derman götürür." Dedelikte öyle bir hizmettir ki; gittiği yerlere ışık götürür. İlim saçar, güzellik ve mutluluk götürür. Ama bunun yanında dedesiz olan bir toplum, tek kolu olmayan insana benzer. Dedesiz bir toplumun önü karanlıktır. Çünkü rehberi yoktur. Aydınlığı bilemez, bulamaz. Dedesi olmayan toplum karanlıkta kalır. Bu nedenle dedeler olarak kendimizi yetiştirmemiz lazım. Eskiden babadan dededen duymakla, anadan görmekle dedelik yapılmıyor. Çünkü artık kimse destan dinlemek istemiyor. Doğrusu neyse onu duymak, öğrenmek, bilmek istiyor.

   Özellikle gençlerimizi yönlendirmek bizim görevimiz olmalı. Hep söylediğimiz bir şey vardır. Gençliği olmayan bir fikrin yarını olmaz. Bu nedenle gençlerimize daha çok değer vererek, onları üst noktalara taşımak bizim görevimiz olmalıdır. Sen çocuksun, sen bilmiyorsun demek yanlıştır. O çocuk bizden daha iyi bilir. Bizden daha güzel yetişir. Yeter ki yetiştirmesini bilelim. Gençliğimize yeterli değeri verelim. Artık kapıları açmalıyız. Kapıları kapatmayacağız. Gençlerimiz cemlerde oturup dedeyi dinlemelidir. Orada oturup dedeyi dinleyecek ki oda yarına kendini hazırlayacak. Artık cemde kapılar açık olmalıdır. Açık olmalı ki, bizim çocuklarımız, bizim gençlerimiz öteki olmasın.

   Alevi basın-yayın ve iletişim organlarıyla ilgili düşünceleriniz nelerdir?

   Malesef iletişimin ana başlıklarında maddi güç başta geliyor. Bu yüzden bizim çok fazla medya organımız yok. Böyle olmasının sebeplerinden bir tanesi de parasal yönden zayıf olmamız. Bugün Hünkar Hacı Bektaş Veli Vakfı veya diğer kurumlar olarak öyle bir gelire ulaşmış değiliz. Gönül ister ki bizimde Serçeşme, Hünkâr yada Hacıbektaş diye televizyon kanalımız olsa, sesimizi oradan duyurabilsek ama bunlar hep maddi imkanlarla ilgili. Yazılı basında SERÇEŞME diye aylık bir dergimiz var. Bu dergiye biraz daha fazla ilgi gösterebilsek. Bunlar aslında bizim eksikliğimiz değil ama gücümüzün yetmediğinden iletişim alanında zayıfız. Olanları da besleyemiyoruz. Besleyemediğimiz içinde bir zaman sonra kendi gücünü kaybediyor. Ama biz ne kadar bunlara sahip çıkabilirsek o kadar çoğalırız. Ama bizler kendi kurumlarımıza yeterince sahip çıkmıyoruz. Eleştirilerimiz çok fazla ama, sahip çıkalım dediğimiz zaman elini taşın altına koyan yok. Canların biraz daha aşkla sarılmaları gerekir. Bunlar üzerinden biraz daha güç sağladığımız zaman maddi sorunlardan dolayı dergilerimiz, gazetelerimiz, televizyonlarımız kapanmak zorunda kalmaz. Umarım yeni açılan gazetemiz ONİKİ'de uzun soluklu olur. Dedelerin bir görevi de; bu noktada halkı bu dergilere, gazetelere teşvik etmektir. Teşvik etmeliler ki halk bilinçlensin, okusun, haberdar olsun. Haberi olmayan toplum yalnız toplumdur. Yaşamayan bir toplum demektir. Habersizsen, yaşamıyorsun ki, dünyadan bir haberi yok, kendi kurumlarından bir haberin yok. Bu yüzden bunca basın-yayın organlarının içinde bizler birkaç tane gazetemizi, dergimizi, kanalımızı besleyemiyorsak bu bir eksikliktir.

   Son olarak neye değinmek istersiniz?

   Her şeye rağmen karamsar değilim. Yeni gelen gençlik biraz daha atak. Yeni gelen gençlik bu davaya biraz daha fazla sarılıyor. Buda beni mutlu ediyor.

   Aşk-ı niyazlarımla...

Metin ÖZDEMİR

YUSUF DEDE TÜRBESİ'NE SAYGISIZLIK

   Yusuf Dede Sultan Türbesi; Afyonkarahisar'ın Sandıklı İlçesine bağlı Akin Köyü'nde bulunuyor. Yusuf Dede Sultan'ın Horasan erenlerinden olduğu bilinmektedir. Türbe, Alevi inancı açısından yörede önemli bir inanç merkezi ve ziyaret yeridir. Yusuf Dede Sultan'ın eşi, Satı Ana'nın mezarının da burada olduğu biliniyor. Türbenin avlusunda bulunan asırlık dut ağaçları ise türbeye ayrı bir görüntü katıyor.

   Yusuf Dede ve Satı Ana'nın makamları, eskiden taş duvarla örülü iken, daha sonradan gönüllü kişilerce mermerden iki ayrı kabir şeklinde yaptırılmıştır. Ama ne yazık ki, buralar çok fazla ayakta kalamamıştır. İnançlarımıza saygısı olmayan kişi yada kişilerce Yusuf Dede ve Satı Ana'nın adlarının yazılı olduğu mezar taşları kırılmıştır. Yerine yenileri yaptırılsa da yine aynı şekilde defalarca kırılan mermerler ortalığa saçılmış. Son olarak mezar taşlarıyla birlikte, Yusuf Dede ve Satı Ana'nın makamı olarak bilinen kabirlerde tamamen zarar görmüştür.

   Yusuf Dede Sultan türbesine zarar veren ve tahribata uğratanlara karşı, yörenin Alevi yerleşimi olan Selçik Köyü canları; "Bizim köyümüzden uzakta olduğu için bir şey yapamıyoruz. Bu yüzden ziyaret yerimiz olan Yusuf Dede Türbesi'ne kasıtlı olarak zarar veriliyor. Bu yapılan sadece Yusuf Dede'nin türbesine değil, bizim inancımıza yapılan büyük bir saygısızlıktır. Çünkü bizler burayı ziyaret edip, adaklarımızı kesiyoruz, dilekte bulunuyoruz. Bu tahribatı yapanlar ise bunun farkında oldukları için bunu yapıyorlar. Bizler inancımıza ve türbelerimize saygısızlık yapılmasını asla kabul etmeyiz." diye konuştular.

Metin ÖZDEMİR

KAYABELEN CEMEVİ AYAKTA KALMAK İSTİYOR

   

   Afyonkarahisar'ın Şuhut ilçesine bağlı Kayabelen Köyü'nde yer alan Hamza Şeyh Dede Cemevi ve Kültür Merkezi ayakta kalma mücadelesi veriyor.

   1999 yılında belediye statütüsüne kavuşan Kayabelen Beldesi'nde canların katkılarıyla yapılan Hamza Şeyh Dede Cemevi, belediyenin kapatılmasının ardından ihtiyaçlarını, bakım ve tamir masraflarını karşılayamaz duruma geldi. Tekrar köye dönüşen Kayabelen'de kültür merkezi ve cemevi köy muhtarlığına devredildi. Maddi yetersizliklerden dolayı sıkıntılar yaşanan cemevi için Kayabelen Köyü Muhtarlığı'nın verdiği mücadele sonucunda Şuhut Kaymakamlığı'ndan destek alınarak binanın yıkılmaya yüz tutmuş olan duvarları tamir edilerek, boya ve tadilat işleri yaptırıldı.

   Kayabelen Hamza Şeyh Dede Cemevi'nin durumuyla ilgili görüştüğümüz Kayabelen Folklor Araştırma Derneği (Kafa-Der) Başkanı Ali ERİM; "Kültür Merkezi ve Cemevimiz, uluslararası festivallere, etkinliklere ev sahipliği yapmış bir mekandır. Şimdi bu durumda olması ise bizleri üzüyor. Kültür merkezinin derneğimize devredilmesini istiyoruz." dedi.

   Kültür Merkezi ile birlikte cemevinin bu sayede bakım ve onarımının dahada kolaylaşacağı, başka yapılara dönüştürülmeden 'cemevi' olarak kalmasının sağlanacağını belirtti.

   Kültür merkezi, adını köyde türbesi bulunan Alevi ereni Hamza Şeyh Dede'den alıyor. Hamza Şeyh Dede Kültür Merkezi, dönemin Kayabelen Belediye Başkanı Selahattin AYDOĞAN'ın öncülüğünde canların katkılarıyla yaptırıldı.

   Kayabelen Folklor Araştırma Derneği olarak, herkesi Alevilerin ibadethaneleri olan cemevlerinin ve canların verdiği haklı mücadelenin yanında olmaya bekliyor. Cemevlerine desteğe çağırıyorlar.

Metin ÖZDEMİR

CEMEVLERİ İÇİN YENİ KAZANIM

   

   Antalya Cemevi Tapu Devri Türkiye'de Bir İlk

   Türkiye'de Aleviler gerek kendi olanaları ile, gerekse çeşitli yardımlarla cemevleri yapmaya devam ediyor. Belediyelerin yapımına destek olduğu veya tamamını üstlendiği cemevlerinde dahi hukuki olarak Aleviler kiracı. Antalya Muratpaşa Belediyesi bir ilke imza atarak, tapunun tamamını Hacı Bektaş Veli Anadolu Kültür Vakfı'na devretti. Bu, Aleviler için yeni bir kazanım anlamına geliyor.

   Hacı Bektaş Veli Anadolu Kültür Vakfı ve Alevi Kültür Dernekleri Antalya Şubesi'nin içinde bulunduğu Antalya Cemevi'nin yıllardır çözülemeyen mülkiyet sorunu Muratpaşa Belediyesi'nin cemevinin tapusunu bedelsiz olarak Hacı Bektaş Veli Anadolu Kültür Vakfı'na devretmesiyle çözüldü.

   Muratpaşa İlçesi Kızılarık Mahallesi'nde bulunan Antalya Cemevi'nde 27 Eylül 2014 Cumartesi günü, saat 20:00'de başlayan tapu teslim törenine Hacı Bektaş Veli Anadolu Kültür Vakfı Genel Başkanı Ercan Geçmez, Muratpaşa Belediye Başkanı Ümit Uysal, önceki dönem belediye başkanları Hasan Subaşı, Süleyman Evcilmen, Antalya'daki Alevi kurumlarının biraraya gelerek oluşturdukları Antalya Alevi Bileşenleri'nin başkan ve yöneticileri katıldı.

   Muratpaşa Belediye Başkanı Ümit Uysal'ın cemevinin tapusunu HBVAKV Genel Başkanı Ercan Geçmez'e takdim etmesi tapu törenine katılan canlar tarafından büyük coşkuyla karşılandı.

   Ercan Geçmez, yaptığı konuşmasında; "Buranın geçmişi çok derindir. Başlangıçtan bugüne gelene kadar emeği geçenlere teşekkür ederiz" diye konuştu. Ayrıca "Eğitimde hak ihlalleri" için başlatılan yürüyüşe dikkat çekti. 12 Ekim'de yapılacak olan mitinge katılmaya davet etti.

   Muratpaşa Belediye Başkanı Ümit Uysal; "Bizim yaptığımız olağan bir durum. Biz sadece yasaları doğru yorumladık" diye konuştu. Önceki dönemlerde katkısı olan belediye başkanlarına da teşekkür eden Uysal; "Kimin ibadethanesinin neresi olduğuna kimse karar veremez. Aleviler, bizim ibadethanemiz cemevidir diyorsa, bunun hiç kimse aksini söyleyemez." dedi.

   Muratpaşa Eski Belediye Başkanı Süleyman Evcilmen; Cemevi'nin HBVAKV'na devredilmesi kararının çıkarılmasında katkıda bulunan meclis üyelerine teşekkür etti.

   HBVAKV yöneticileri tarafından tapu teslimini sağlayan Belediye başkanlarına plaket verildi. Antalya Cemevi yönetimi adına konuşan HBVAKV Antalya Şube Başkanı Tufan Eroğlu; Cemevizin daha tamamlanamayan eksiklikleri var. Cemevimizi bedelsiz olarak "Türkiye'de bir ilki gerçekleştiren" Muratpaşa Belediye Başkanı Ümit Uysal'ın şahsında bütün personeline teşekkür etti.

   Dede Kenan Akbaba'nın gülbenk vermesiyle başlayan etkinlikte, İlke Türkdoğan, Süleyman Demir ve Antalya Abdal Musa Derneği zakirleri, Güzel Şah Dede ve Antalya Cemevi Kadınlar Korosu deyişler seslendirdiler. Şehriban Mutluer Ana'nın lokma gülbengini okumasıyla törene katılan canlara lokma ikram edildi.

   Çok sayıda canın cemevini doldurduğu ve coşkulu geçen tören Yol Tv ve VTV'den canlı yayınlandı. Tapu teslim törenine katılan canlar, cemevlerinin asıl sahiplerine   devredilmesinde özveride bulunan yetkililere teşekkürlerini ilettiler.

Metin ÖZDEMİR

YÜZÜM SÜRE SÜRE GELDİM DERGÂHA

   Yola turap olmak, bir pirin-mürşidin eşiğinde hizmet etmeyle başlar. Alevilik'te hizmet Hakk'adır. Hakka hizmet de mürşit eşiğinde, pir dergahında yapılır. Pirinden destur alan, yola ikrar veren can dergahta "hizmet ehli" olur. Edebi, erkanı, irfan ve muhabbeti bu aşk meclisinde kaynağından öğrenir.

   Alevi-Bektaşi-Kızılbaş öğretisinde bir dergaha yani bir ocağa bağlılık esastır. Her can bağlı bulunduğu ocağın ışığında aydınlanır, aydınlatır. Kamil insan olma yolunda kendisini yetiştirir.

   Aleviliğin köklü ve kadim bir inanç olduğu Anadolu'da; "Seksen bin kayıp erenleri, doksan bin Horasan pirleri, yüz bin Urum erenleri" diye çoğalan, çoğaltılan erenlerin ve evliyaların var olduğu topraklarda dergahlarımız önemli bir yer tutar.

   Pir Hünkar Hacı Bektaş Veli'nin Sulucakarahöyük'e geldiği dönemde, Anadolu'da varlığını sürdüren dergahlar, ocaklarda vardır. Hacı Bektaş'ın Anadolu'yu mekan tutmasıyla birlikte, dergahlar daha derlenip toparlanmaya başlamış, Hünkar Hacı Bektaş Veli'nin etrafında birlik olmaya, "serçeşmeden" Hünkar'ın dergahından kanmaya başlamıştır. Dergahta sayısız dede-baba, rehber-talip canlar yetişmiştir. Sulucakarahöyük'ten yükselen bu ses zamanla canların olduğu bütün coğrafyada karşılık bulur. Hünkar'ın verdiği nefes, zamanla yayılır, çoğalır bütün ocaklarda, dergahlarda...

   Selçuklu ve Osmanlı döneminde Alevi-Bektaşi-Kızılbaş'lara yapılan zulümler, can kırımlarıyla başlar. Ölümlerle, sürgünlerle devam eden bu kıyımlar, inancımızın okulları olan dergahlarımıza, ocaklarımıza kadar uzanır. "Bir olan, iri olan canlar, hep diri olmuşlardır." Zulümlere boyun eğmemişlerdir. Dergahlara uzanan eller, asimilasyon politikalarıyla pirlere, mürşitlere zulüm ederek, inancından vazgeçirmeye, kendilerine biat etmeye zorlarlar.

   Alevilerin dergahlarına zorla cami yapılarak, camiyi Alevi inancının bir parçası haline sokmaya çalışmak Osmanlı'yla başlar ve günümüze kadar aynı siyaset, aynı oyunlarla süregelir. Hacı Bektaş Veli dergahına yapılan bu zulüm hala sürmektedir. Bunun yanında Eskişehir Seyitgazi'deki Seyyid Battal Gazi Külliyesi, Isparta Senirkent Uluğbey'deki Seyyid Veli Baba Sultan Dergahı gibi bir çok Alevi ulusunun türbesinin ve dergahının içine cami yaparak, camiyi bu inancın bir parçası gibi göstermeye ve Alevileri camiye götürerek asimile etmeye çalışma düşüncesi ne yenidir, nede sondur.

   Yakın dönemde Antalya Finike Yuvalı Köyü'nde bulunan Kafi Baba türbesine ses sistemi yerleştirerek burada ezan okutulmaya çalışılmıştır. Yine Çorum Osmancık'ta Koyun Baba türbesi müftülüğe verilerek, burada Kuran kursu açılmaya çalışılmıştır. Yakın zaman içinde Tokat Erbaa'da Keçeci Baba dergahının camiye dönüştürülmesi de yine aynı zihniyetin ürünüdür.

   Geçmişte Alevilere zulüm edenler, canlara kıyarak bu inancı yok etmeye çalıştılar. Sonra inancımıza el uzatmaya başladılar. Dün eli kanlı Yezitler eliyle yapılan bu zulüm, günümüzde Hınzır Paşalar tarafından bir yerlere yaranmak için çıkarları uğruna, türbelerimiz ve dergahlarımız peşkeş çekilmektedir. Yine bizi, bizim ateşimiz yakmaktadır.

   "Dergahına Sahip Çık" İnsiyatifi tarafından, Hacı Bektaş Veli dergahında yapılan cem, gerçekten bir dönüm noktasıdır. Buna benzer tepkiler çoğaltılarak yola hizmet eden bütün canlar tarafından desteklenmelidir.

   Hünkar Hacı Bektaş Veli Dergahı Postnişini Veliyettin Hürrem Ulusoy'un önderliğinde, "serçeşme" etrafında toplanmak için başlatılan "Dergahta Birlik" çalışmaları bu noktada önemli bir adımdır. Alevi-Bektaşi-Kızılbaş toplumunun her alanda birlikten başka bir çaresi yoktur. Bu birlik çağrısına el uzatmak, destek vermek yola hizmet etmek demektir.

   Alevilerin yoğun olarak yaşadığı yörelerde, yol-erkan sürdürülüyor olması, dede-talip ilişkisinin kopmamış olmasından kaynaklanıyor. Dede-talip ilişkisinin bozulduğu yörelerde inanç ve bağlılık azalmaya başlamıştır. Bir dergahın ve ocağın bulunmadığı köy ve beldelerde eğer cem yürütmeye gelen pir-mürşit-dede kalmamışsa asimilasyon dahada hızlanmıştır.

   Türbe ve dergah bulunan yörelerimizde Alevi inancının sürdürülebilir olması, daha canlı tutulması önemli bir noktadır. Günlük yaşantı içerisinde dergahla, türbeyle bağı olan canlar yolun ritüellerini olağan şekliyle sürdürmektedir. Bu bağlamda Aleviliğin yaşatılmasında dergahların önemi oldukça yüksektir. Türbelerimizi ve dergahlarımızı hem çıkarcı, menfaatçi Hınzır Paşaların elinden, hemde çağın Yezitlerinin elinden korumamız gerekir. Buda ancak bilinçli ve kendini yetiştirmiş yol erleriyle mümkündür.

   Canlar bulunduğu her yörede talip topluluğu olarak bilnçlenmeye ve gençliğini yetiştirmeye, eğer ocakzade, pir-mürşit kapısıysa kendini yetiştirmeye önem vermelidir.

   Bir dergahın bulunmadığı köylerimizde ve beldelerimizde eğer dede-talip ilişkisi de zayıfsa, orada bulunan bir Alevi ereninin türbesinin etrafında toplanmak gerekir. Dergahlarımız ve türbelerimiz Aleviliğin kilit noktasıdır. Dergah ve türbe bulunan yerleşim yerlerinde asimilasyon oranı oldukça düşüktür. Asimilasyona uğramadan, inancımızı sürdürebilmemiz için dergahlarımıza sahip çıkmalıyız.

   Pirin katarından didarından, Serçeşme'nin ışığından ayrılmayalım. Aşk ile...

Metin ÖZDEMİR

SARI SELÇUK DEDE SELÇİK KÖYÜ'NDE ANILDI

   Selçik Köyü Sosyal Yardımlaşma ve Dayanışma Derneği tarafından geleneksel hale getirilen Sarı Selçuk Dede Anma Etkinliği, 2 Ağustos 2014 Cumartesi günü, Afyonkarahisar'ın Sandıklı ilçesine bağlı Selçik Köyü'nde, sekizinci kez gerçekleştirildi.

   Saat 20:00'da başlayan etkinliğe Sandıklı Kaymakamı Faik ARICAN, Sandıklı Belediye Başkanı Mustafa ÇÖL, Hacı Bektaş Veli Anadolu Kültür Vakfı Genel Başkanı Ercan GEÇMEZ, siyasi partilerin ve demokratik kitle örgütlerinin temsilcileri katıldı. Antalya Radyo Akdeniz ve Sandıklı Gün Fm'in desteklediği etkinlikte; Üryan EROĞLU, Gülseren AKAR, Ali GEZER ve Mehmet TURAN Dede deyişlerimizi ve türkülerimizi seslendirdiler.

   Metin ÖZDEMİR ve Yusuf COŞKUN'un programın sunumunu yaptığı etkinlikte, şiirler ve semahlarımız da yer aldı. Selçik Köyü'nden gençlerin ve çocukların yer aldığı "kırk canımız" hep birlikte semaha durdular. Gençlerin inançlarına ve kültürlerine sımsıkı sarıldığı köyümüzde, Selçik Köyü Semah Ekibi 'nde yer alan on iki canımızda yine Hak için semah döndüler.

   Selçik Köyü Sosyal Yardımlaşma ve Dayanışma Derneği Genel Sekreteri Yusuf COŞKUN'un açılış konuşmasını yapmasının ardından, Selçik Köyü Muhtarı Veli İNCEKARA'da katılımcılara seslendi. Sandıklı Kaymakamı Faik ARICAN ve Sandıklı Belediye Başkanı Mustafa ÇÖL'de etkinlikte söz aldı.

   Sandıklı Kaymakamı Faik ARICAN yaptığı konuşmasında; “Anadolumuzu Anadolu yapanda, biz yapanda Anadolu erenleridir. Mevlana nasıl önemli ise, bizler için Yunus Emre nasıl önemliyse, Sarı Selçuk Dede'de aynı önemdedir. Ne mutlu ki ilçemizde bu değerlerimiz çok fazla var" dedi.

   Mehmet TURAN Dede tarafından gülbenk okunmasının ardından, Sarı Selçuk Dede'yi anmak için gelen canlara lokma ikram edildi. Dernek yetkililerince Sarı Selçuk Dede Türbesi ve Cemevi'nin yanına yapılacak olan kültür evi için destek istendi. Çok sayıda misafirin katıldığı etkinlik gecenin geç saatlerine kadar sürdü. Dernek Yönetimi ve tertip komitesi üyeleri; "Birlik ve beraberliği sağlamak için düzenlediğimiz Sarı Selçuk Dede'yi anma etkinliklerimize katılan ve katkı sunanlara teşekkür ediyoruz" diye konuştular.

Metin ÖZDEMİR

SARI DEDE TÜRBESİ GÜZELLEŞİYOR

  

   Sarı Dede Sultan, Afyonkarahisar'ın Sandıklı İlçesine bağlı Selçik Köyü'nde yaşamış olan Anadolu erenlerindendir. Sarı Selçuk Dede adıyla da anılan Sarı Dede Sultan'ın türbesi Selçik Köyü'nde yer almaktadır. Sarı Dede Sultan Türbesi ilk olarak taş duvarlarla örülü bir avlu içerisindedir. Yatırının bulunduğu yer ise 1952 yılında yapılmıştır. 1972 yılında köylülerin bir araya gelmesiyle, yaptırılmış ve bugünkü haline getirilmiştir.

   Dinar'da 1995 yılında meydana gelen depremde hasar gören türbenin onarımı için, Kültür Bakanlığı'ndan yardım talebinde bulunulmuş. Her defasında, türbenin herhangi bir tarihi değerinin bulunmadığı, sadece inanç turizmi açısından ziyaret edildiği belirtilerek, talepleri geri çevrilmiştir.

   Türbede 2002 yılında bir tadilat çalışması yapılarak, eksiklikleri giderilmeye çalışılmıştır. Son olarak köy muhtarlığının katkılarıyla yeniden tamirata başlanmış, gerekli çalışmalar tamamlanmıştır. Selçik Köyü Muhtarı Veli İncekara; "Türbemiz köyümüz açısından önemlidir. Köyümüze gelen canlar ilk olarak türbemizi ziyarete ettikleri için, bizde çalışmalarımıza türbemizden başladık." diye konuştu. Ayrıca türbenin yanında bulunan cemevinde de tadilat çalışmaları sürdürülmektedir.

   2 Ağustos'ta Selçik Köyü'nde düzenlenecek olan, Sarı Dede Anma Etkinlikleri'nden önce, türbenin ve cemevinin eksiklikleri giderilerek, etkinlik öncesi hazırlıklar tamamlanmaya çalışılıyor. Selçik'liler 2 Ağustos'ta tüm canları Sarı Dede Sultan'ı anmak için, köylerine bekliyorlar.

   Sarı Dede Sultan'ın himmeti üzerinize olsun...

Metin ÖZDEMİR